Ronde 2
Blijf op de hoogte en volg Kim
25 Oktober 2012 | Suriname, Brownsweg
Een nieuwe stageweek voorbij dus tijd voor een reflectie.
Maandag was een nieuwe start en ik had er zin in!Onder het mom van: Als ik geen les geef leren ze helemaal weinig dus ik kan het altijd gewoon proberen.
Ik had er er zin in!
Toen kwam Zondag avond een telefoontje. Mijn buurman in het dorp, degene die mij elke ochtend bleef roepen totdat ik reageerde, de man waar ik het journaal heb gezien en nog eigenlijk te kort heb mogen kennen bleek te zijn overleden. Mijn huidige slaapplek kon ik deze keer niet gebruiken dus sliep ik bij een gezin in huis. Dit keer een echt huis, met echte stenen muren. Wel eens waar moest ik in de badkamer nog steeds dezelfde emmers uit dezelfde teil van buiten pakken maar het was niet slecht. Alleen bestond het gezin uit een heleboel kinderen. Het hele spul moest 's ochtends zijn gewassen, eten, aankleden, enz enz. En dat voor half 8 want dan moesten ze naar school. Wat eigenlijk betekende dat de wekker nog voor zessen, zeg maar gerust uurtje of 5, gaat en dat ik dan dus ook op moet gezien mijn matras in de woonkamer ligt..
Uitslapen zat er dus niet bij. Op tijd naar bed gaan zat er trouwens ook niet in. Opa logeerde ook in de woonkamer en opa had niet zo'n goed gehoor maar wel de behoefte om 's avonds te bellen, natuurlijk op speaker. Een gesprek ging als volgt van opa's kant:
okaiii
aiiii
aiii
ohhhhhh
En opa is een populair man...
Om 8 uur begon mijn klas en van tevoren wist ik dat Grace niet zou komen. Dat er verder ook geen andere juffen kwamen wist ik niet.
Gelukkig kwamen niet alle 30 kinderen en had ik een groepje van 10.
Stiekem wel heel erg leuk natuurlijk. Al blijken spelletjes als Kat en Muis moeilijk uit te beelden en keken de kinderen me maar vreemd aan in het begin (heb de kat en muis natuurlijk ook uitgebeeld). En hoewel de regels misschien iets anders waren dan normaal, plezier hadden ze wel.
Het aanleren van de kleuren zoals ik had voorbereid is niet gelukt. Deze kinderen hebben meer aan een leuk prentenboek dan aan zo'n juf die de hele tijd maar Nederlands praat en dan ook nog iets wil.
Al met al wil ik niet als een zweverig of overdreven type overkomen maar toen ik in de bus zat, na een woordenwisseling met de chauffeur over het extra betalen vanwege mijn bagage (en dat terwijl ik met bagage echt minder ruimte en gewicht ben dan sommige mensen..)
had ik ineens even zo'n moment (zoiets als je vaak op tv ziet).
Zit ik dan, alleen, aan de andere kant van de oceaan. Even de kinderen les gegeven, weer een week doorgebracht..
En wat was ik trots en voelde ik me zelfstandig (doel 1 van mijn reis geslaagd: Op eigen benen staan).
De komende dagen ga ik met Wim op stap naar het binnenland op trip. Geen idee waarheen. Ik weet alleen dat ik Zondag thuis kom.
Bedankt iedereen voor alle berichtjes, altijd leuk!
Inmiddels nu nog 5 weken en dan zit ik nu al in het vliegtuig!
Maandag was een nieuwe start en ik had er zin in!Onder het mom van: Als ik geen les geef leren ze helemaal weinig dus ik kan het altijd gewoon proberen.
Ik had er er zin in!
Toen kwam Zondag avond een telefoontje. Mijn buurman in het dorp, degene die mij elke ochtend bleef roepen totdat ik reageerde, de man waar ik het journaal heb gezien en nog eigenlijk te kort heb mogen kennen bleek te zijn overleden. Mijn huidige slaapplek kon ik deze keer niet gebruiken dus sliep ik bij een gezin in huis. Dit keer een echt huis, met echte stenen muren. Wel eens waar moest ik in de badkamer nog steeds dezelfde emmers uit dezelfde teil van buiten pakken maar het was niet slecht. Alleen bestond het gezin uit een heleboel kinderen. Het hele spul moest 's ochtends zijn gewassen, eten, aankleden, enz enz. En dat voor half 8 want dan moesten ze naar school. Wat eigenlijk betekende dat de wekker nog voor zessen, zeg maar gerust uurtje of 5, gaat en dat ik dan dus ook op moet gezien mijn matras in de woonkamer ligt..
Uitslapen zat er dus niet bij. Op tijd naar bed gaan zat er trouwens ook niet in. Opa logeerde ook in de woonkamer en opa had niet zo'n goed gehoor maar wel de behoefte om 's avonds te bellen, natuurlijk op speaker. Een gesprek ging als volgt van opa's kant:
okaiii
aiiii
aiii
ohhhhhh
En opa is een populair man...
Om 8 uur begon mijn klas en van tevoren wist ik dat Grace niet zou komen. Dat er verder ook geen andere juffen kwamen wist ik niet.
Gelukkig kwamen niet alle 30 kinderen en had ik een groepje van 10.
Stiekem wel heel erg leuk natuurlijk. Al blijken spelletjes als Kat en Muis moeilijk uit te beelden en keken de kinderen me maar vreemd aan in het begin (heb de kat en muis natuurlijk ook uitgebeeld). En hoewel de regels misschien iets anders waren dan normaal, plezier hadden ze wel.
Het aanleren van de kleuren zoals ik had voorbereid is niet gelukt. Deze kinderen hebben meer aan een leuk prentenboek dan aan zo'n juf die de hele tijd maar Nederlands praat en dan ook nog iets wil.
Al met al wil ik niet als een zweverig of overdreven type overkomen maar toen ik in de bus zat, na een woordenwisseling met de chauffeur over het extra betalen vanwege mijn bagage (en dat terwijl ik met bagage echt minder ruimte en gewicht ben dan sommige mensen..)
had ik ineens even zo'n moment (zoiets als je vaak op tv ziet).
Zit ik dan, alleen, aan de andere kant van de oceaan. Even de kinderen les gegeven, weer een week doorgebracht..
En wat was ik trots en voelde ik me zelfstandig (doel 1 van mijn reis geslaagd: Op eigen benen staan).
De komende dagen ga ik met Wim op stap naar het binnenland op trip. Geen idee waarheen. Ik weet alleen dat ik Zondag thuis kom.
Bedankt iedereen voor alle berichtjes, altijd leuk!
Inmiddels nu nog 5 weken en dan zit ik nu al in het vliegtuig!
-
26 Oktober 2012 - 08:34
Ria:
even ten aanvulling beste lezers; bij het kat en muis spel hadden de kinderen zoveel lol dat de dorpshoofd naar binnen kwam om te kijken wat er aan de hand was.
verder stopte onder het zingen een bus met toeristen,ook zij kwamen naar binnen omdat het zo ontzettend gezellig klonk. Kim heeft ook een boek voorgelezen over een beer en het geven van een knuffel en moest het ook voordoen, gisteren aan het eind van de ochtend toen de kinderen naar huis gingen kwam een meisje naar haar toe en zei;"tante,zo word ze genoemd, knuffel!!!!.en daarna hebbben ze even samen lekker geknuffeld.
En dan heeft kim ook niet verteld dat ze in de plaatselijke klederdracht maandag naar school ging.
alle moeders hebben haar rok bewonderd en konden dit kleine gebaar bijzonder goed waarderen.
-
26 Oktober 2012 - 11:14
Kim Hoogeboom:
Bedankt Mam! :)
Wat ik ook niet heb verteld is dat ik mijn pangi ging wassen (wel met de hand) maar dat de kleuren nu helemaal zijn doorlopen. Ben dan wel zelfstandig maar de lakens en nu mijn pangi zien iets anders van kleur ;)
-
27 Oktober 2012 - 15:13
Thea Van Den Berg De Nobel:
Hoi Kim
Ik ben een nicht van je moeder, en volg je al vanaf het begin.
Ongelooflijk wat je allemaal beleeft, grote bewondering. hou vol meid.
Groetjes Thea -
27 Oktober 2012 - 20:02
Doris:
Hoi Kim
Wat geweldig!
Wat een enorme spontane reactie van dat kindje en wat leuk dat je zelfs een bus tot staan heb gebracht.
Jammer van je pangi maar je hebt wel harten gewonnen denk ik.
fijn dat er toch ook leuke dingen gebeuren na zo n vervelende week. Ik denk dat zo n pangi erg kleurvol is en van je lakens ach jammer je hebt toch je ogen dicht als je slaapt.
Ben benieuwd hoe je deze week hebt doorgebracht.
Succes en dikke knuffel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
